Er bestaat een krachtig medicijn, gratis en overal te vinden. Helend voor lichaam én voor geest, zowel profylactisch als curatief. Het werkt tegen neerslachtigheid, depressie, vervreemding, eenzaamheid, piekeren, cynisme, angsten, spierpijn, hoofdpijn … Maar het allerbelangrijkste is wel dat het steeds beschikbaar is en je er niets anders dan jezelf voor nodig hebt.
Dat medicijn heet ‘verwondering’. Het is een bonte mix van diverse ingrediënten: openheid, nieuwsgierigheid, aandacht, verrassing, verbazing, verbinding, aanwezigheid, nabijheid, hier en nu zijn, dankbaarheid … Als kind hadden we het van nature maar sommigen onder ons zijn het gaandeweg verloren geraakt. Dat is niet erg. Als je dat wil vind je het mits wat moeite snel terug.
Het is een attitude, een ingesteldheid. Leven als een onbeschreven blad. Onvooringenomen. Het is willen om iets steeds weer voor de eerste keer te durven zien, horen, voelen, ruiken, proeven, wie weet zelfs denken. Als je zonder verwondering een boom ziet, dan zeg je: tja een boom. Geklasseerd, punt aan de lijn. Als je in verwondering een boom ziet, dan zeg je: hey zie die boom daar! Uniek in zijn boomzijn, glorieus in zijn pracht, wonderlijk in zijn bestaan, enig in het universum. Dat maakt een wereld van verschil. Het brengt je naar de voedende vreugde van het zijn, het is zuivere ervaring in bewustzijn. Het is pure liefde. Stel dat je zo naar je medemens zou kijken!
Hoeveel verwondering laat jij toe in je leven? Hoeveel zou je willen toelaten? Hoe anders zou je leven dan zijn? Uiteindelijk is het een keuze.
